Pałac w Dolsku

Sanktuarium piękna i historii

Karty historii pałacu w Dolsku:

W późnym średniowieczu, „Toltzick” było wsią należącą do rycerza Hinrick von Schonenbergh (1337). Surowy, prosty zameczek myśliwski, którego gośćmi byli m.in. margrabiowie brandenburscy, zmieniał z biegiem lat nie tylko właścicieli, ale też wygląd. Z renesansowego dworku i barokowego pałacyku, powstała z czasem klasycystyczna budowla, którą zamieszkiwali w międzyczasie przedstawiciele rodów von der Marwitz, von Mörner, von Lüder i von Tresckow.

Carl-August von Tresckow sprowadził do Dolska Karla Friedricha Schinkla, który pod koniec lat 20-stych XIX wieku zaprojektował pruskiemu oficerowi okazałą, neoklasycystyczną rezydencję. Znany i ceniony architekt uczynił pałac w Dolsku jedną z najpiękniejszych rezydencji szlacheckich ówczesnej Nowej Marchii.

Do perfekcji kompleks pałacowo-parkowy doprowadził Peter Joseph Lenne, który na początku lat 30-stych XIX wieku zaprojektował romantyczny park krajobrazowy o wielkości ponad 30 hektarów. Osie widokowe, alejki oraz ścieżki wiodące wzdłuż jeziora dolskiego nadały krajobrazowi wokół pałacu unikalny wygląd o nieprzecenionych walorach estetycznych.

W latach 60-tych XIX wieku architekt Ferdinand Neubarth zmienił na zlecenie ówczesnego właściciela Dolska, królewskiego szambelana Tassila von Tresckow fasadę na neogotycką, nadając pałacowi ostateczny szlif.

W 1898 roku umiera Tassilo von Tresckow a majątek zostaje sprzedany hrabiemu Georgowi von Voss, który następnie przekazał go swojemu bratu Maxowi von Voss. Hrabiowie Voss-Dölzig byli właścicielami ordynacji dolskiej (która liczyła prawie 4.000 hektarów ziemi i lasów) do 1931 roku.

Na skutek zadłużenia majątek został rozparcelowany, a pałac stał się najpierw ewangelicką szkołą a następnie ośrodkiem młodzieżowym Służby Pracy Rzeszy.

II Wojna Światowa zmieniła przebieg granic wielu państw w Europie, niemiecki Dölzig stał się Dolskiem. W czasach PRL’u pałac podupadał stopniowo, aż na przełomie lat 80-tych i 90tych przeobraził się w ruinę.

W połowie lat 90tych stał się własnością prywatną i jest sukcesywnie remontowany.

Drugi „złoty wiek” Dolska i jego pałacu jest przed nami.